Τρία κορίτσια στο Palm Springs.

Πηγή: http://afterthesunsets.com/listing/cocktails/

Η ζωή μού είχε αρκετές εκπλήξεις έως τώρα (όχι υποχρεωτικά ευχάριστες), αλλά μία από τις μεγαλύτερες είναι η ευκαιρία που έχω να περάσω μια περίοδο της ζωής μου στην Καλιφόρνια. Εδώ είναι το σπίτι μου τώρα και φέτος είχα την ευκαιρία να γιορτάσω εδώ την 4^η Ιουλίου, την ημέρα της Ανεξαρτησίας, η οποία αποτελεί σπουδαία γιορτή για την Αμερική.

           Την παραμονή της γιορτής, δειπνήσαμε σε ένα πολύ ωραίο και χαλαρό εστιατόριο του Palm Spring, το όνομα και μόνο του οποίου (Tommy Bahamas) σε προκαλούσε σχεδόν να ξενοιάσεις πίνοντας ένα κοκτέιλ με παράξενο εξωτικό όνομα. Δεν ήταν όμως ούτε το χαβανέζικο πιάτο μου, ούτε το χρωματιστό μου ποτό, ούτε καν η κρεμ μπρουλέ που σερβιρίστηκε μέσα σε πραγματικό ανανά που θα θυμάμαι περισσότερο από την βραδιά εκείνη. Γιατί; Γιατί όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η παρέα τριών κοριτσιών, γύρισαν πολλά κεφάλια και άνοιξαν πολλά στόματα, ανάμεσα στα οποία και το δικό μου.

            Τα θυμάμαι αυτά τα κορίτσια πολύ καλά. Ήταν πολύ εντυπωσιακά. Και όμως, ήταν μέτρια σε ύψος, ήταν σαφές ότι χωρίς make up και χτένισμα δεν θα ήταν πολύ όμορφα και για τα δεδομένα της Ελλάδας ήταν ζουμερά (έως και ζουμερότατα). Και όμως ξεχώριζαν, πράγμα που το χάρηκα πάρα πολύ. Κάθησαν στο διπλανό μου τραπέζι και είχα την ευκαιρία να ακούσω μέρος της κουβέντας τους, οπότε και αντιλήφθηκα πως ήταν singles.

            Πολύ θα ήθελα να τους είχα δώσει συγχαρητήρια. Αυτά είναι τα κορίτσια που πραγματικά μου αρέσουν. Τα κορίτσια που δεν θα περιμένουν να τις βγάλει ραντεβού ένας άντρας για να ντυθούν ωραία. Τα κορίτσια που θα φορέσουν τα τακούνια και τα φορέματά τους και θα πάνε στο κομμωτήριο για να βγουν με τις φίλες τους. Που θα φορέσουν το κραγιόν επειδή θέλουν να κοιταχτούν στο καθρέφτη και να νιώσουν ακαταμάχητες. Εκείνα, που – στο κάτω κάτω της γραφής – ξέρουν ότι μπορουν να είναι κούκλες, ακόμα και αν η φύση τις έκανες απλές κοπέλες χωρίς δίμετρα πόδια και έντονα ζυγωματικά.

            Ο αδερφός μιας φίλης μου, που ως διδακτορικός φοιτητής έκανε μια έρευνα για τη νεότητα μου είχε πει: «Το μεγαλύτερο μυστικό ομορφιάς είναι να είσαι χαρούμενος». Ασφαλώς, δεν μπορώ να ξέρω πόσο χαρούμενα είναι τα τρία αυτά κορίτσια, μπορώ όμως να ξέρω ότι θέλουν να χαίρονται την ζωή τους, χωρίς να κλαίνε την μοίρα τους, επειδή δεν υπάρχουν άντρες στις ζωές τους. Έχω βρεθεί και στα δύο στρατόπεδα. Έχω υπάρξει και η εργένισσα με τα τακούνια και τα ωραία φορέματα και η σύζυγος (με τα τακούνια και τα ωραία φορέματα). Και τα δύο έχουν απίστευτη ομορφιά (αν ξέρεις να ζεις την ζωή σου) ή απίστευτη ασχήμια (αν δεν ξέρεις να ζεις τη ζωή σου).

            Τα φιλιά μου.